ਡਰਮਾਟੋਮਾਓਸਾਈਟਿਸ
ਡਰਮਾਟੋਮਾਓਸਾਈਟਿਸ ਅਤੇ ਪੋਲੀਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਦੋ ਸਮਾਨ ਅਤੇ ਦੁਰਲੱਭ ਪੁਰਾਣੀਆਂ (ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਦੇ) ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ. ਉਹ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸੋਜਸ਼ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੇ ਹਨ ਜੋ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਵੱਲ ਖੜਦੀ ਹੈ ਪਰ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਦਰਦ ਜਾਂ ਸੋਜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ. ਲੱਛਣਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਡਰਮਾਟੋਮਾਓਸਾਈਟਿਸ ਅਤੇ ਪੋਲੀਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਅੰਤਰ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਧੱਫੜ ਵੀ ਡਰਮਾਟੋਮਾਓਸਾਈਟਿਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਪੌਲੀਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ.
ਜਦੋਂ ਡਰਮੈਟੋਮਾਓਸਾਈਟਿਸ ਅਤੇ ਪੌਲੀਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਗੰਭੀਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਨਿਗਲਣ ਵਰਗੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਪੈਦਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ. ਇਹ ਗੰਭੀਰ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਇਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਫੇਫੜਿਆਂ ਵਿਚ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਘੁੱਟਣ ਜਾਂ ਸਾਹ ਲੈਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਦੁਰਲੱਭ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਾੜੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਦਿਲ ਦੀ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀ ਅਤੇ ਸਾਹ ਲੈਣ ਲਈ ਵਰਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ.
ਡਰਮਾਟੋਮਾਓਸਾਈਟਿਸ ਅਤੇ ਪੋਲੀਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਭੜਕਾਊ ਮਾਇਓਪੈਥੀ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਦੀ ਸੋਜਸ਼ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੀਆਂ ਹਨ.
ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਡਰਮਾਟੋਮਾਓਸਾਈਟਿਸ ਜਾਂ ਪੋਲੀਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਅਕਸਰ ਦੋ ਉਮਰ ਸਮੂਹਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰਦੇ ਹਨ: 10 ਤੋਂ 15 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ 45 ਤੋਂ 60 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬਾਲਗ. ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ: ਇਹ ਹਰ ਮਿਲੀਅਨ ਵਿਚ ਸਿਰਫ 10 ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਔਰਤਾਂ ਮਰਦਾਂ ਨਾਲੋਂ ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਲਗਭਗ 2 ਗੁਣਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ.
ਸਵੈ-ਇਮਿ. ਨ ਰੋਗ
ਡਰਮਾਟੋਮਾਓਸਾਈਟਿਸ ਅਤੇ ਪੌਲੀਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਸਵੈ-ਇਮਿ. ਨ ਰੋਗ ਹਨ, ਮਤਲਬ ਕਿ ਉਹ ਵਾਪਰਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਸਰੀਰ ਦੀ ਇਮਿਊਨ ਸਿਸਟਮ ਆਪਣੇ ਤੰਦਰੁਸਤ ਸੈੱਲਾਂ ਅਤੇ ਟਿਸ਼ੂਆਂ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ. ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ. ਜਦੋਂ ਸਰੀਰ ਦੀ ਇਮਿ. ਨ ਸਿਸਟਮ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ “ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲ” ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਇਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਥੱਕਿਆ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਫਲੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ.
ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ
ਇਹ ਲੇਖ ਡਰਮਾਟੋਮਾਓਸਾਈਟਿਸ ਅਤੇ ਪੌਲੀਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਨੂੰ ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਦਰਸਾਏਗਾ. ਨੋਟ ਕਰੋ ਕਿ ਹੋਰ ਕਿਸਮ ਦੇ ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਹਨ ਜੋ ਇਸ ਲੇਖ ਵਿਚ ਵਿਚਾਰੇ ਗਏ ਆਟੋਇਮੀਨ ਵਿਕਾਰ ਡਰਮੈਟੋਮਾਓਸਾਈਟਿਸ ਅਤੇ ਪੌਲੀਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਨਹੀਂ ਹਨ.
ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਆਪਣੇ ਆਪ ਮੌਜੂਦ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਜਾਂ ਇਹ ਕਈ ਵਾਰ ਹੋਰ ਗਠੀਏ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਵੇਖੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ. ਮਾਸਪੇਸ਼ੀ ਦੀ ਸੋਜਸ਼ ਨੂੰ ਸਜੋਗਰੇਨ ਸਿੰਡਰੋਮ, ਲੂਪਸ, ਅਤੇ ਪ੍ਰਣਾਲੀਗਤ ਸਕਲੇਰੋਸਿਸ (ਸਕਲੋਰਡਰਮਾ) ਨਾਲ ਵੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ.
ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ, ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਇੱਕ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਮਿਊਨ ਸਿਸਟਮ ਨੂੰ ਚਾਲੂ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਥਿਤੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ. ਹਰ ਕੋਈ ਜੋ ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਨੂੰ ਕੈਂਸਰ ਲਈ ਜਾਂਚ ਕੀਤੀ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ.
ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ
ਥਕਾਵਟ
ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਨੋਟਿਸ ਵਾਲੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਥਕਾਵਟ ਹੈ. ਮਾਸਪੇਸ਼ੀ ਦੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਆਉਂਦੀ ਹੈ.
ਮਸਲ ਕਮਜ਼ੋਰੀ
ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀ ਦੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਲੱਗ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਕਈ ਮਹੀਨਿਆਂ ਵਿੱਚ. ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕੁਰਸੀ ਤੋਂ ਉੱਠਣ, ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹਨ ਜਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਚੁੱਕਣ ਵਿਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਆ ਸਕਦੀ ਹੈ.
ਜਦੋਂ ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਵਧੇਰੇ ਗੰਭੀਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਨਿਗਲਣ ਵਰਗੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਪੈਦਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਇਹ ਗੰਭੀਰ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਇਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਫੇਫੜਿਆਂ ਵਿਚ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਘੁੱਟਣ ਜਾਂ ਸਾਹ ਲੈਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ.
ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਾੜੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਅਤੇ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜੋ ਸਾਹ ਲੈਣ ਵਿੱਚ ਸਮਰੱਥ ਹਨ.
ਗਠੀਏ ਦੇ ਲੱਛਣ
ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਵਾਲੇ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ, ਹੋਰ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਸੋਜਸ਼ ਵੇਖੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ. ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਜੋੜਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਆਮ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਅਸਰ ਪਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਦਰਦ ਅਤੇ ਕਠੋਰਤਾ (ਗਠੀਏ) ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ. ਤਹੁਾਡੇ ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਸਵੇਰੇ ਜਾਂ ਆਰਾਮ ਦੀ ਮਿਆਦ ਦੇ ਬਾਅਦ ਬਦਤਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ. ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਜੋੜਾਂ ਨੂੰ “ਕੰਮ ਕਰਨ” ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਬਿਹਤਰ ਹੁੰਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ.
ਭਾਰ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ
ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਭਾਰ ਘਟਾਉਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਸਕਦੀ ਹੈ. ਬਿਮਾਰੀ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਭੁੱਖ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਜਾਂ ਬਿਮਾਰੀ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਭਾਰ ਘਟਾ ਸਕਦੇ ਹਨ.
ਫੇਫੜੇ ਦੀ ਸੋਜਸ਼
ਜੇ ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਫੇਫੜਿਆਂ ਵਿਚ ਜਲੂਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਸਾਹ ਦੀ ਕਮੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਇਹ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਡੂੰਘੇ ਸਾਹ (ਪਲੂਰੋਸੀ) ਨਾਲ ਦਰਦ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ.
ਧੱਫੜ (ਕੇਵਲ ਡਰਮਾਟੋਮਾਓਸਾਈਟਿਸ)
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਡਰਮਾਟੋਮਾਓਸਾਈਟਿਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਧੱਫੜ ਮਿਲਦਾ ਹੈ. ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਧੱਫੜ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀ ਦੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਆਉਣ ਤੋਂ 1 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਪਰਦਾ ਹੈ. ਧੱਫੜ ਕਈ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੇ ਸਥਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਸਭ ਤੋਂ ਆਮ ਲੋਕ ਹਨ:
- ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਜਾਂ ਕੁੱਕੜ ਦੇ ਉੱਪਰ
- ਛਾਤੀ (ਧੱਫੜ ਅਕਸਰ “V” ਸ਼ਕਲ ਬਣਦਾ ਹੈ)
- ਮੋਢੇ (ਇੱਕ ਸ਼ਾਲ ਵਾਂਗ)
- ਚਿਹਰਾ ਅਤੇ ਮੱਥੇ
ਅੱਖ ਸੋਜ
ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਵਾਲੇ ਕੁਝ ਲੋਕ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਸੋਜ ਵੀ ਪੈਦਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ.
ਰੇਨੌਡ ਦਾ ਵਰਤਾਰਾ
ਉਹ ਰੇਨੌਡ ਦੇ ਵਰਤਾਰੇ ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਸਥਿਤੀ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਵੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ. ਇਹ ਉਂਗਲਾਂ ਅਤੇ ਉਂਗਲੀਆਂ ਨੂੰ ਠੰਡੇ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਚਿੱਟੇ ਅਤੇ ਰੰਗਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ.
ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਪਛਾਣ ਕਿਸੇ ਅਜਿਹੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਇਸ ਸਥਿਤੀ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਜਾਣੂ ਹੈ. ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਰਾਇਮੇਟੌਲੋਜਿਸਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਕ ਕਿਸਮ ਦਾ ਡਾਕਟਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸਵੈ-ਇਮਿ. ਨ ਬਿਮਾਰੀ ਅਤੇ ਗਠੀਏ ਦਾ ਮਾਹਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਾਂ ਇਕ ਨਾਈਰੋਲੋਜਿਸਟ, ਇਕ ਕਿਸਮ ਦਾ ਡਾਕਟਰ ਜੋ ਦਿਮਾਗੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿਚ ਇਕ ਮਾਹਰ ਹੈ.
ਡਾਕਟਰ ਇੱਕ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸ ਲਵੇਗਾ ਅਤੇ ਫਿਰ ਇੱਕ ਪੂਰਨ ਸਰੀਰਕ ਜਾਂਚ ਕਰੇਗਾ. ਇਸ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਟੈਸਟਾਂ ਨੂੰ ਡਰਮਾਟੋਮਾਓਸਾਈਟਿਸ ਅਤੇ ਪੋਲੀਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸੰਭਵ ਹਾਲਤਾਂ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ.
ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸੋਜਸ਼ ਦੇ ਹੋਰ ਕਾਰਨਾਂ ਜੋ ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਨਹੀਂ ਹਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ: ਕੁਝ ਦਵਾਈਆਂ ਅਤੇ ਦਵਾਈਆਂ, ਹਾਰਮੋਨ ਅਸੰਤੁਲਨ (ਥਾਈਰੋਇਡ, ਕੋਰਟੀਸਨ), ਲਾਗ, ਅਤੇ ਦੁਰਲੱਭ ਜੈਨੇਟਿਕ ਸਥਿਤੀਆਂ.
ਜੇ ਇੱਕ ਮਰੀਜ਼ ਵਿੱਚ ਡਰਮੈਟੋਮਾਓਸਾਈਟਿਸ ਜਾਂ ਪੋਲੀਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਦੀ ਜਾਂਚ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੈਂਸਰ ਲਈ ਵੀ ਜਾਂਚ ਕੀਤੀ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ.
ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਦਾ ਨਿਦਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਆਮ ਟੈਸਟ
ਖੂਨ ਦੇ ਟੈਸਟ
ਮਾਸਪੇਸ਼ੀ ਪਾਚਕ ਦੇ ਉੱਚ ਪੱਧਰਾਂ ਦੀ ਭਾਲ: ਖੂਨ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਕਿਸਮ ਦੇ ਟੈਸਟ ਖੂਨ ਵਿੱਚ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀ ਪਾਚਕ ਦੇ ਉੱਚ ਪੱਧਰਾਂ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਦੇ ਹਨ. ਜਦੋਂ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸੋਜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਖਰਾਬ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਟੁੱਟ ਜਾਂਦੇ ਹਨ. ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਾਚਕ ਫਿਰ ਖੂਨ ਵਿੱਚ “ਲੀਕ” ਹੁੰਦੇ ਹਨ. ਇਨ੍ਹਾਂ ਪਾਚਕ ਦੇ ਪੱਧਰਾਂ ਨੂੰ ਖੂਨ ਦੇ ਟੈਸਟ ਨਾਲ ਮਾਪਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ.
ਮਾਪਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਸਭ ਤੋਂ ਆਮ ਪਾਚਕ ਕਰੀਏਟਾਈਨ ਕਿਨੇਸ (ਸੀ ਕੇ) ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਕ੍ਰੀਏਟਾਈਨ ਕਿਨੇਸ ਅਕਸਰ ਮਾਈਓਸਾਈਟਿਸ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਉੱਚਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, 1000 ਤੋਂ 10,000 ਤੱਕ ਦੇ 5% ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਕ੍ਰੀਏਟਾਈਨ ਕਿਨੇਸ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਆਮ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ.
ਅਸਪਰਟੇਟ ਐਮਿਨੋਟ੍ਰਾਂਸਫੇਰੇਸ, ਅਲੈਨਾਈਨ ਐਮਿਨੋਟ੍ਰਾਂਸਫੇਰੇਸ, ਲੈਕਟੇਟ ਡੀਹਾਈਡਰੋਗੇਨਜ, ਅਤੇ ਅਲਡੋਲੇਸ ਸਮੇਤ ਹੋਰ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀ ਪਾਚਕ ਵੀ ਮਾਪੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ. ਇਹ ਅਕਸਰ ਉੱਚੇ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ.
ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਐਂਟੀਬਾਡੀਜ਼ ਦੀ ਭਾਲ: ਦੂਜੀ ਕਿਸਮ ਦੇ ਖੂਨ ਦੇ ਟੈਸਟ ਇਹ ਵੇਖਣ ਲਈ ਵੇਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕੀ ਸਰੀਰ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਐਂਟੀਬਾਡੀਜ਼ ਪੈਦਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ. ਟੈਸਟ ਕੀਤੇ ਗਏ ਆਮ ਐਂਟੀਬਾਡੀਜ਼ ਵਿੱਚ ਐਂਟੀ-ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਐਂਟੀਬਾਡੀ (ਏ ANA ਏ) ਟੈਸਟ ਅਤੇ ਐਕਸਟਰੈਕਟੇਬਲ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਐਂਟੀਜੇਨ (ENA) ਪੈਨਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ.
ਇਲੈਕਟ੍ਰੋਮਾਇਓਗ੍ਰਾਫੀ (ਈਐਮਜੀ) ਟੈਸਟ
ਮਾਸਪੇਸ਼ੀ ਦੀ ਸੋਜਸ਼ ਦੀ ਭਾਲ: ਇਕ ਇਲੈਕਟ੍ਰੋਮਾਇਓਗ੍ਰਾਫੀ (ਈਐਮਜੀ) ਟੈਸਟ ਇਹ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਵਿਚ ਸੋਜ ਹੋ ਗਈ ਹੈ (ਜੋ ਡਰਮੈਟੋਮਾਓਸਾਈਟਿਸ ਜਾਂ ਪੋਲੀਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ) ਜਾਂ ਜੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਚੀਜ਼ ਹੈ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਹ ਟੁੱਟ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ. ਈਐਮਜੀ ਟੈਸਟ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਲਈ ਛੋਟੀਆਂ ਸੂਈਆਂ ਪਾਈਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ.
ਚੁੰਬਕੀ ਗੂੰਜ ਈਮੇਜਿੰਗ (MRI)
ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਲੂਣ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਐਮਆਰਆਈ ਸਕੈਨ ਵੀ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਇਹ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦਗਾਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬਾਇਓਪਸੀ ਕਿੱਥੇ ਕਰਨੀ ਹੈ.
ਮਾਸਪੇਸ਼ੀ ਬਾਇਓਪਸੀ (ਟਿਸ਼ੂ ਨਮੂਨਾ)
ਡਰਮਾਟੋਮਾਓਸਾਈਟਿਸ ਜਾਂ ਪੌਲੀਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਦੀਆਂ ਖੋਜਾਂ (ਜਾਂ ਸੰਕੇਤਾਂ) ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਨਾ: ਆਖਰਕਾਰ ਡਰਮਾਟੋਮਾਓਸਾਈਟਿਸ ਜਾਂ ਪੋਲੀਮਓਸਾਈਟਿਸ ਦੇ ਨਿਦਾਨ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਨ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਟੈਸਟ ਇੱਕ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀ ਬਾਇਓਪਸੀ ਹੈ.
ਇੱਕ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀ ਬਾਇਓਪਸੀ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦੀ ਕਾਰਵਾਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਇੱਕ ਸਰਜਨ ਇੱਕ ਲੈਬ ਵਿੱਚ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਲਈ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀ ਟਿਸ਼ੂ ਦੇ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਟੁਕੜੇ ਨੂੰ ਹਟਾਉਂਦਾ ਹੈ.
ਜੇ ਮਰੀਜ਼ ਨੂੰ ਡਰਮਾਟੋਮਾਓਸਾਈਟਿਸ ਜਾਂ ਪੋਲੀਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇਕਸਾਰ ਆਮ ਖੋਜਾਂ ਟਿਸ਼ੂ ਦੇ ਨਮੂਨੇ ਵਿਚ ਦੇਖੀਆਂ ਜਾਣਗੀਆਂ.
ਕੈਂਸਰ ਦੀ ਸਕ੍ਰੀਨ ਲਈ ਆਮ ਟੈਸਟ
ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਵਾਲੇ ਹਰ ਕੋਈ ਕੈਂਸਰ ਲਈ ਜਾਂਚ ਕੀਤੀ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਦੇ ਨਾਲ ਕੈਂਸਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ.
ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਡਾਕਟਰ ਨੂੰ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਪਹਿਲੀ ਡਿਗਰੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਹੈ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਾਂ, ਡੈਡੀ, ਭਰਾ, ਜਾਂ ਭੈਣ) ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਦੇ ਕੈਂਸਰ ਹੋਇਆ ਹੈ.
ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਆਮ ਟੈਸਟਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ:
- ਛਾਤੀ, ਪੇਟ ਅਤੇ ਪੇਲਵਿਸ ਦੀ ਸੀਟੀ ਸਕੈਨ
- ਔਰਤਾਂ ਲਈ ਮੈਮੋਗ੍ਰਾਮ
- ਮਰਦਾਂ ਲਈ ਪ੍ਰੋਸਟੇਟ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਅਤੇ ਪੀਐਸਏ ਖੂਨ ਦੀ ਜਾਂਚ
- ਮਹਿਲਾ ਲਈ ਪੈਪ ਸਮੀਅਰ
- Ca 125 (ਕੈਂਸਰ ਐਂਟੀਜੇਨ 125) forਰਤਾਂ ਲਈ ਖੂਨ ਦੀ ਜਾਂਚ
- ਖੂਨ ਅਤੇ ਕੋਲੋਨੋਸਕੋਪੀ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਸਟੂਲ ਟੈਸਟਿੰਗ
- ਥਾਇਰਾਇਡ ਖਰਕਿਰੀ ਅਤੇ ਥਾਇਰਾਇਡ ਟੈਸਟਿੰਗ
ਵਿਗਿਆਨੀ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਕਿ ਇਮਿ systemਨ ਸਿਸਟਮ ਨੂੰ ਪੌਲੀਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਜਾਂ ਡਰਮੈਟੋਮਾਓਸਾਈਟਿਸ ਦੀਆਂ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ‘ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਦਾ ਕੀ ਕਾਰਨ ਹੈ, ਜਾਂ ਕੁਝ ਲੋਕ ਇਨ੍ਹਾਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਕਿਉਂ ਕਰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਦੂਸਰੇ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ.
ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਪੌਲੀਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਜਾਂ ਡਰਮੈਟੋਮਾਓਸਾਈਟਿਸ ਦੇ ਨਾਲ ਕੈਂਸਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਕੈਂਸਰ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਮਿ. ਨ ਸਿਸਟਮ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਚਾਲੂ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ.
ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਦੇ ਇਲਾਜ ਵਿਚ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਦਵਾਈਆਂ ਅਤੇ ਸਰੀਰਕ ਥੈਰੇਪੀ ਦੋਵੇਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ. ਮਾਸਪੇਸ਼ੀ ਦੇ ਗੰਭੀਰ ਨੁਕਸਾਨ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਅਤੇ ਇਲਾਜ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਨਤੀਜੇ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਦਾ ਜਲਦੀ ਅਤੇ ਹਮਲਾਵਰ ਤੌਰ ਤੇ ਇਲਾਜ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ.
ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਜਿੱਥੇ ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਕੈਂਸਰ ਦਾ ਇਲਾਜ ਅਕਸਰ ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਕੈਂਸਰ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ.
ਪ੍ਰਡਨੀਸੋਨ
ਪੈਡਨੀਸੋਨ ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਵਰਤੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਮੁੱਖ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਦਵਾਈ ਹੈ. ਇਹ ਇਕ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਦਵਾਈ ਹੈ ਜੋ ਇਮਿ. ਨ ਸਿਸਟਮ ਅਤੇ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ‘ਤੇ ਇਸ ਦੇ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕਰਨ ਵਿਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਦੀ ਹੈ. ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਉੱਚ ਖੁਰਾਕਾਂ ਤੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਆਮ ਤੌਰ’ ਤੇ ਟੇਪਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਘੱਟ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ).
ਰੋਗ ਸੋਧਣ ਵਿਰੋਧੀ ਗਠੀਏ (DMARDs)
ਡੀ ਐਮ ਆਰ ਡੀ ਜੋ ਹੋਰ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਗਠੀਏ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰਦੇ ਹਨ ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਦੇ ਇਲਾਜ ਵਿਚ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ. ਮੈਥੋਟਰੈਕਸੇਟ ਅਤੇ Imuran (ਅਜ਼ੈਥੀਓਪ੍ਰੀਨ) ਆਮ ਵਿਕਲਪ ਹਨ ਜੋ ਅਕਸਰ ਪ੍ਰਡਨੀਸੋਨ ਨਾਲ ਮਿਲਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਜੋ ਬਿਮਾਰੀ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਕਾਬੂ ਵਿਚ ਰੱਖਿਆ ਜਾ ਸਕੇ. ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਦੇ ਸੁਧਾਰ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ DMARD ਦੀਆਂ ਦਵਾਈਆਂ ਕਈ ਵਾਰ ਕੁਝ ਮਹੀਨੇ ਲੱਗ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ.
ਇਨਟਰਾਵੇਨਸ ਇਮਿogਨੋਗਲੋਬੂਲਿਨ (IVIG)
ਇਨਸੌਰਵੇਨਸ ਇਮੂਨੋਗਲੋਬੂਲਿਨ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਗੰਭੀਰ ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਇਹ ਦਵਾਈ ਹਰ ਕਿਸੇ ਵਿਚ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਇਹ ਕਿਸੇ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ workੰਗ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ.
ਸਰੀਰਕ ਥੈਰੇਪੀ ਅਤੇ ਕਸਰਤ
ਸਰੀਰਕ ਥੈਰੇਪੀ ਅਤੇ ਕਸਰਤ ਦੁਬਾਰਾ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਤਾਕਤ, ਲਚਕਤਾ ਅਤੇ ਗਤੀ ਦੀ ਸੀਮਾ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਇਲਾਜ ਹਨ. ਸਹੀ ਖਿੱਚਣ ਅਤੇ ਅਭਿਆਸ ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਦੇ ਕਾਰਨ ਥਕਾਵਟ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀ ਨੂੰ ਵੀ ਘਟਾ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ.
ਇੱਕ ਸਿਖਲਾਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਗਠੀਏ ਫਿਜ਼ੀਓਥੈਰਾਪਿਸਟ ਇੱਕ ਕਸਰਤ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਨੂੰ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੋ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪੁਰਾਣੀ ਤਾਕਤ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਲਿਆਉਣ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਮਰੀਜ਼ ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਥੈਰੇਪੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਨਤੀਜੇ ਵਧੀਆ ਹੁੰਦੇ ਹਨ.
ਕੈਂਸਰ ਦੀ ਜਾਂਚ
ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਵਾਲੇ ਹਰੇਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਕੈਂਸਰ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕੀਤੀ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਲਈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਕੈਂਸਰ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ.
ਇਹਨਾਂ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਕੈਂਸਰ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਮਿਊਨ ਸਿਸਟਮ ਨੂੰ ਚਾਲੂ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ. ਜਦੋਂ ਇਹ ਵਾਪਰਦਾ ਹੈ, ਕੈਂਸਰ ਦਾ ਇਲਾਜ ਅਕਸਰ ਮਾਇਓਸਾਈਟਿਸ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ.
ਮਾਈਓਸਾਈਟਿਸ ਵਾਲੇ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਡਾਕਟਰ ਨੂੰ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਪਹਿਲੀ ਡਿਗਰੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ (ਮੰਮੀ, ਡੈਡੀ, ਭਰਾ, ਜਾਂ ਭੈਣ) ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਕੈਂਸਰ ਹੋਇਆ ਹੈ.