ਓਸਟੀਓਪਰੋਰਰੋਵਸਸ
ਓਸਟੀਓਪਰੋਰੋਸਿਸ ਇੱਕ ਹੱਡੀ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਹੈ ਜੋ ਹੱਡੀਆਂ ਦੀ ਤਾਕਤ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਭੰਜਨ ਦੇ ਜੋਖਮ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦੀ ਹੈ. ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਕੁੱਲ੍ਹੇ ਅਤੇ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ.
ਓਸਟੀਓਪਰੋਰੋਸਿਸ ਇੱਕ ਚੁੱਪ ਬਿਮਾਰੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਪਿੰਜਰ ਦੀ ਤਾਕਤ ਘੱਟ ਜਾਂਦੀ ਹੈ. ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਓਸਟੀਓਪਰੋਰਰੋਸਿਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ‘ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਫ੍ਰੈਕਚਰ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ.
ਓਸਟੀਓਪਰੋਰਰੋਵਸਸ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਲੈਣ ਅਤੇ ਇਲਾਜ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ.
ਓਸਟੀਓਪਰੋਰੋਸਿਸ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ
ਓਸਟੀਓਪਰੋਰੋਸਿਸ ਇੱਕ ਚੁੱਪ ਬਿਮਾਰੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ. ਅਕਸਰ, ਇਹ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਨਿਦਾਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਫ੍ਰੈਕਚਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ. ਖੰਭਾਂ (ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ) ਦੇ ਭੰਜਨ ਸਭ ਤੋਂ ਆਮ ਹੁੰਦੇ ਹਨ. ਵਰਟੀਬ੍ਰਲ ਫ੍ਰੈਕਚਰ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਪਿੱਠ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ. ਕਈ ਵਾਰ, ਕੋਈ ਲੱਛਣ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਪਰ ਉਚਾਈ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ.. ਇਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਹੰਪ-ਬੈਕ ਦਿੱਖ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ. ਕੁਝ ਲੋਕ ਇਹ ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਭਾਰ ਵਧਾ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਪੇਟ ਦੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚਰਬੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਅਗਲੇ ਹਿੱਸੇ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ. ਸ਼ਿਕਾਰ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਪੱਸਲੀਆਂ ਨੂੰ ਪੇਡੂ ‘ਤੇ ਰਗੜਨਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਦਰਦਨਾਕ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ.
ਓਸਟੀਓਪਰੋਰੋਸਿਸ ਦਾ ਪਤਾ ਜਾਂ ਤਾਂ ਫ੍ਰੈਕਚਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਾਂ ਹੱਡੀਆਂ ਦੇ ਖਣਿਜ ਘਣਤਾ ਟੈਸਟ (BMD) ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ.
ਇੱਕ ਹੱਡੀ ਖਣਿਜ ਘਣਤਾ ਟੈਸਟ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਐਕਸ-ਰੇ ਹੈ ਜੋ ਹੱਡੀ ਦੀ ਘਣਤਾ ਨੂੰ ਮਾਪਦਾ ਹੈ. ਹੱਡੀ ਦੀ ਘਣਤਾ ਘੱਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਫ੍ਰੈਕਚਰ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਵੱਧ ਹੁੰਦੀ ਹੈ. 65 ਸਾਲ ਤੋਂ ਵੱਧ ਉਮਰ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ womenਰਤਾਂ ਨੂੰ ਹੱਡੀਆਂ ਦੇ ਖਣਿਜ ਘਣਤਾ ਦਾ ਟੈਸਟ ਕਰਵਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ. ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਓਸਟੀਓਪਰੋਰੋਸਿਸ ਦੇ ਹੋਰ ਜੋਖਮ ਕਾਰਕਾਂ ਦੇ ਨਾਲ 50 ਤੋਂ 65 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬਾਲਗਾਂ ਵਿਚ ਹੱਡੀਆਂ ਦੇ ਖਣਿਜ ਘਣਤਾ ਦਾ ਟੈਸਟ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ.
ਓਸਟੀਓਪਰੋਰੋਸਿਸ ਨੂੰ ਫ੍ਰੈਕਚਰ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵੀ ਪਤਾ ਲਗਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਖੜ੍ਹੇ ਉਚਾਈ ਤੋਂ ਡਿੱਗਣ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ. ਇਸ ਨੂੰ “ਕਮਜ਼ੋਰ ਫ੍ਰੈਕਚਰ” ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਦੇ ਭੰਜਨ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਆਮ ਸਥਾਨ ਗੁੱਟ, ਕਮਰ ਅਤੇ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਹਨ.
ਕਈ ਵਾਰ, “ਪਤਲੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ” ਨੂੰ ਐਕਸ-ਰੇ ਤੇ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਇਹ ਪਹਿਲਾ ਸੁਰਾਗ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹੋਰ ਟੈਸਟਿੰਗ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ.
ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਓਸਟੀਓਪਰੋਰਰੋਸਿਸ ਦਾ ਖ਼ਤਰਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੁਹਾਡਾ ਡਾਕਟਰ ਪੂਰਾ ਇਤਿਹਾਸ ਲਵੇਗਾ ਅਤੇ ਪੂਰੀ ਸਰੀਰਕ ਜਾਂਚ ਕਰੇਗਾ. ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਖੂਨ ਦੇ ਟੈਸਟ, ਐਕਸ-ਰੇ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਟੈਸਟ ਹੁੰਦੇ ਹਨ.
ਓਸਟੀਓਪਰੋਰਰੋਸਿਸ ਦੇ ਸੈਕੰਡਰੀ ਕਾਰਨਾਂ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਖੂਨ ਦੀਆਂ ਜਾਂਚਾਂ ਵੀ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ. ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ:
- ਸੀਰਮ ਕੈਲਸ਼ੀਅਮ ਅਤੇ ਫਾਸਫੇਟ ਦੇ ਪੱਧਰ
- ਹਾਈਪੋਪਰਾਥਾਈਰੋਡਿਜਮ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਪੈਥਰਾਇਡ ਹਾਰਮੋਨ ਦੇ ਪੱਧਰ
- ਪੇਸ਼ਾਬ ਫੰਕਸ਼ਨ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਕੈਲਸ਼ੀਅਮ ਅਤੇ ਵਿਟਾਮਿਨ ਡੀ ਦੇ ਪੱਧਰ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਪਤਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕ੍ਰੀਏਟਿਨਾਈਨ ਟੈਸਟ
- ਜਿਗਰ ਪਾਚਕ - ਗੰਭੀਰ ਜਿਗਰ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ; ਕੈਲਸ਼ੀਅਮ ਅਤੇ ਵਿਟਾਮਿਨ ਡੀ ਦੇ ਪੱਧਰ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰਦਾ ਹੈ
- ਥਾਈਰੋਇਡ-ਉਤੇਜਕ ਹਾਰਮੋਨ - ਪੁਰਾਣੀ ਥਾਇਰਾਇਡ ਦੇ ਪੱਧਰ ਹੱਡੀਆਂ ਤੋਂ ਕੈਲਸ਼ੀਅਮ ਲੀਕ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ
- ਮਰਦਾਂ ਵਿੱਚ ਟੈਸਟੋਸਟੀਰੋਨ ਦੇ ਪੱਧਰ
ਓਸਟੀਓਪਰੋਰਰੋਸਿਸ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕਾਰਨ ਹਨ. ਇਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਕਾਰਕ ਜੋ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਜੋਖਮ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਰੀਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ ਕਿੰਨਾ ਹੱਡੀਆਂ ਦਾ ਪੁੰਜ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ. ਬਹੁਤੇ ਲੋਕ ਆਪਣੇ 30 ਵਿਆਂ ਵਿੱਚ ਚੋਟੀ ਦੇ ਹੱਡੀਆਂ ਦੇ ਪੁੰਜ ਤੇ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹਨ. ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਰੀਰ ਹੱਡੀਆਂ ਦੇ ਘੱਟ ਟਿਸ਼ੂ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਆਪਣੇ ਪਿੰਜਰ ਨੂੰ ਜਜ਼ਬ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ. ਹੱਡੀਆਂ ਦੇ ਪੁੰਜ ਦੀ ਮਾਤਰਾ ਜੋ ਅਸੀਂ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਉਹ ਜੈਨੇਟਿਕਸ, ਫਰੇਮ ਅਕਾਰ, ਉਮਰ ਅਤੇ ਲਿੰਗ ‘ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੈ. ਵਾਤਾਵਰਣ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੁਪੋਸ਼ਣ, ਘੱਟ ਸਰੀਰਕ ਗਤੀਵਿਧੀ, ਪੁਰਾਣੀ ਸਟੀਰੌਇਡ ਦੀ ਵਰਤੋਂ, ਤੰਬਾਕੂਨੋਸ਼ੀ ਅਤੇ ਵਧੇਰੇ ਅਲਕੋਹਲ ਦਾ ਸੇਵਨ ਹੱਡੀਆਂ ਦੇ ਪੁੰਜ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਟੀਰੌਇਡ ਹਾਰਮੋਨ, ਜਾਂ ਤਾਂ ਕੁਸ਼ਿੰਗ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਜਾਂ ਨੁਸਖ਼ੇ ਦੇ ਸਟੀਰੌਇਡ ਦੀ ਲੰਮੀ ਵਰਤੋਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਹੱਡੀਆਂ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਵਿਟਾਮਿਨ ਡੀ ਦੀ ਘਾਟ ਹੱਡੀਆਂ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਵੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ.
ਕਈ ਕਾਰਕ ਵੀ ਹਨ ਜੋ ਇਹ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਕਿੰਨੀ ਹੱਡੀਆਂ ਦਾ ਪੁੰਜ ਗੁਆ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ. ਆਦਮੀ ਮੁ earlyਲੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਹੱਡੀਆਂ ਦੇ ਟਿਸ਼ੂ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਉਮਰ ਦੇ ਨਾਲ ਘੱਟ ਗੁਆ ਬੈਠਦੇ ਹਨ. ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਰਤਾਂ ਐਸਟ੍ਰੋਜਨ ਘਟਣ ਕਾਰਨ ਮੀਨੋਪੌਜ਼ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੱਡੀਆਂ ਦਾ ਵਧੇਰੇ ਨੁਕਸਾਨ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ. ਸੈਕਸ ਸਟੀਰੌਇਡਜ਼ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਐਸਟ੍ਰੋਜਨ ਇਕ ਕਿਸਮ ਦੀ ਹੱਡੀ ਨੂੰ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣ ਲਈ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਨੂੰ “ਟ੍ਰੈਬੀਕੂਲਰ ਹੱਡੀ” ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਇਹ ਸਾਡੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਦੇ ਪਾੜ ਵਰਗਾ ਹੈ. ਇਹ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਕੁੱਲ੍ਹੇ, ਪੇਡ ਅਤੇ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਵਿਚ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ.
ਤੁਸੀਂ ਓਸਟੀਓਪਰੋਰੋਸਿਸ ਬਾਰੇ ਇਕ ਸੀਮੈਂਟ ਦੀ ਇਮਾਰਤ ਵਾਂਗ ਸੋਚ ਸਕਦੇ ਹੋ. ਇਮਾਰਤ ਨੂੰ ਤਾਕਤ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਕੈਫੋਲਡਿੰਗ ਅਤੇ ਸੀਮੈਂਟ (ਕੈਲਸੀਅਮ) ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਸਟਰੂਟਸ (ਟ੍ਰੈਬੀਕੂਲਰ ਹੱਡੀ) ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ. ਓਸਟੀਓਪਰੋਰੋਸਿਸ ਵਿਚ ਹੱਡੀਆਂ ਦੀ ਇਕਸਾਰਤਾ ਦੀ ਘਾਟ ਇਕ ਸੀਮੈਂਟ ਦੀ ਇਮਾਰਤ ਵਿਚ ਸਟ੍ਰੂਟਸ ਵਾਂਗ ਹੈ. ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਿੰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀਮੈਂਟ ਡੋਲ੍ਹਦੇ ਹੋ, ਜੇ ਸਟਰੂਟਸ ਨਾਲ ਸਮਝੌਤਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਮਾਰਤ ਦੀ ਤਾਕਤ ਹੋਵੇਗੀ.
ਇੱਥੇ ਤਿੰਨ ਆਮ ਸਮੂਹ ਹਨ ਜੋ ਓਸਟੀਓਪਰੋਰੋਸਿਸ ਦਾ ਜੋਖਮ ਰੱਖਦੇ ਹਨ. ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਘਟਨਾ ਪੋਸਟਮੇਨੋਪੌਜ਼ਲ ਔਰਤਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ. ਬੁ oldਾਪਾ ਵੀ ਜੋਖਮ ਦਾ ਕਾਰਕ ਹੈ. ਮਰਦਾਂ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਮਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੱਡੀਆਂ ਦੀ ਤਾਕਤ ਘਟਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਓਸਟੀਓਪਰੋਰਰੋਸਿਸ ਦਾ ਖਤਰਾ ਵੱਧ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਓਸਟੀਓਪਰੋਰੋਸਿਸ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਹੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਰਣਨੀਤੀਆਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਗਲੋਕੁਕੋਕਟੋਇਡ ਦਵਾਈਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਹੈ.
ਓਸਟੀਓਪਰੋਰਰੋਸਿਸ ਦੇ ਜੋਖਮ ਵਾਲੇ ਹੋਰ ਸਮੂਹ ਗੰਭੀਰ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਗਠੀਏ ਜਾਂ ਲੂਪਸ, ਜਾਂ ਥਾਈਰੋਇਡ ਬਿਮਾਰੀ ਵਰਗੇ ਹਾਰਮੋਨ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਵਾਲੇ ਮਰੀਜ਼ ਹਨ. ਕੈਂਸਰ, ਗੰਭੀਰ ਅੰਗ ਨਪੁੰਸਕਤਾ ਅਤੇ ਮਲਬਸੋਰਪਸ਼ਨ ਰੋਗ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਿਲਿਅਕ ਬਿਮਾਰੀ ਜਾਂ ਐਨੋਰੈਕਸੀਆ ਵੀ ਜੋਖਮ ਦੇ ਕਾਰਕ ਹਨ.
ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਓਸਟੀਓਪਰੋਰੋਸਿਸ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਾਫ਼ੀ ਕੈਲਸ਼ੀਅਮ ਅਤੇ ਵਿਟਾਮਿਨ ਡੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ ਪ੍ਰਤੀ ਦਿਨ 1,000 ਤੋਂ 1,200 ਮਿਲੀਗ੍ਰਾਮ ਐਲੀਮੈਂਟਲ ਕੈਲਸੀਅਮ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ, ਖ਼ਾਸਕਰ ਮੀਨੋਪੌਜ਼ਲ womenਰਤਾਂ ਲਈ. ਡੇਅਰੀ ਉਤਪਾਦ ਅਤੇ ਡੱਬਾਬੰਦ ਸੈਮਨ ਖੁਰਾਕ ਕੈਲਸ਼ੀਅਮ ਦੇ ਚੰਗੇ ਸਰੋਤ ਹਨ. ਤੁਹਾਨੂੰ ਪ੍ਰਤੀ ਦਿਨ ਵਿਟਾਮਿਨ ਡੀ ਦੇ 1,000-2,000 ਆਈਯੂ ਲਈ ਵੀ ਟੀਚਾ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ. ਵਿਟਾਮਿਨ ਡੀ ਨਾਲ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਭੋਜਨ ਹਨ ਤੁਹਾਡਾ ਡਾਕਟਰ ਪ੍ਰਤੀ ਦਿਨ ਵਿਟਾਮਿਨ ਡੀ ਦੇ 1,000 ਤੋਂ 2,000 ਆਈਯੂ ਦੇ ਪੂਰਕ ਦੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ.
ਓਸਟੀਓਪਰੋਰਰੋਵਸਸ ਲਈ ਕਸਰਤ
ਕਸਰਤ, ਖ਼ਾਸਕਰ ਭਾਰ ਪਾਉਣ ਵਾਲੀ ਕਸਰਤ, ਓਸਟੀਓਪਰੋਰੋਸਿਸ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ. ਇਹ ਹੱਡੀਆਂ ਦੀ ਘਣਤਾ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀ ਦੀ ਤਾਕਤ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਦਾ ਹੈ. ਇਹ ਸੰਤੁਲਨ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਡਿੱਗਣ ਦੇ ਜੋਖਮ ਨੂੰ ਘਟਾ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਹਰ ਹਫ਼ਤੇ 3 ਵਾਰ ਏਰੋਬਿਕ ਕਸਰਤ ਦੇ 30 ਮਿੰਟ ਲਈ ਟੀਚਾ ਰੱਖੋ. ਕਿਸੇ ਵੀ ਕਿਸਮ ਦੀ ਕਸਰਤ ਕਰੇਗੀ, ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨਾਲ ਚਿਪਕ ਸਕਦੇ ਹੋ.
ਇੱਕ ਸਿਖਿਅਤ ਫਿਜ਼ੀਓਥੈਰਾਪਿਸਟ ਡਿੱਗਣ ਦੇ ਜੋਖਮ ਨੂੰ ਘਟਾਉਣ ਲਈ ਮਾਸਪੇਸ਼ੀ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਨ, ਲਚਕਤਾ ਅਤੇ ਟਾਕਰੇ ਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ‘ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਇੱਕ ਕਸਰਤ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ.
ਓਸਟੀਓਪਰੋਰਰੋਵਸਸ ਲਈ ਦਵਾਈਆਂ
ਓਸਟੀਓਪਰੋਰਰੋਵਸਸ ਲਈ ਕਈ ਦਵਾਈਆਂ ਹਨ. ਤੁਹਾਡਾ ਡਾਕਟਰ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਫ੍ਰੈਕਚਰ ਜੋਖਮ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਗਾਏਗਾ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦਵਾਈ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਅਤੇ ਕਿਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਹੈ. “ਫ੍ਰੈਕਸ ਅਸੈੱਸਮੈਂਟ ਟੂਲ” ਅਗਲੇ 10 ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੇ ਫ੍ਰੈਕਚਰ ਦੇ ਜੋਖਮ ਦੀ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਤੁਹਾਨੂੰ ਤਿੰਨ ਜੋਖਮ ਸ਼੍ਰੇਣੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ: ਹਲਕੇ, ਮੱਧਮ ਅਤੇ ਗੰਭੀਰ.
ਕੈਲਸ਼ੀਅਮ ਅਤੇ ਵਿਟਾਮਿਨ ਡੀ ਦੀ ਢੁਕਵੀਂ ਦਾਖਲਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਤੁਹਾਡੇ ਫ੍ਰੈਕਚਰ ਦਾ ਜੋਖਮ ਕੀ ਹੋਵੇ. ਇੱਕ ਪੂਰਕ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਾਫੀ ਦਾਖਲੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ. ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਫ੍ਰੈਕਚਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਤਾਂ ਦਵਾਈ ਨਾਲ ਇਲਾਜ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੋਏਗੀ.
ਜੇ ਫ੍ਰੈਕਚਰ ਦਾ ਜੋਖਮ ਘੱਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਕੋਈ ਦਵਾਈਆਂ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ. ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਤਮਾਕੂਨੋਸ਼ੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਇਹ ਛੱਡਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ. ਕਸਰਤ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਹੱਡੀਆਂ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਨੂੰ ਘਟਾਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸੰਤੁਲਨ ਨੂੰ ਬਿਹਤਰ ਬਣਾਉਣ ਵਿਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਡਿੱਗਣ ਨੂੰ ਰੋਕ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਫ੍ਰੈਕਚਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ.
ਤਮਾਕੂਨੋਸ਼ੀ ਛੱਡਣਾ ਅਤੇ ਕਸਰਤ ਵਧਾਉਣਾ ਵੀ ਇਸ ਜੋਖਮ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਦਾ ਮੁੱਖ ਹਿੱਸਾ ਹੈ. ਤਜਵੀਜ਼ ਵਾਲੀਆਂ ਦਵਾਈਆਂ ਦੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਆਪਣੇ ਡਾਕਟਰ ਨਾਲ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ.
ਤਮਾਕੂਨੋਸ਼ੀ ਛੱਡਣਾ ਅਤੇ ਕਸਰਤ ਵਧਾਉਣਾ ਵੀ ਇਸ ਜੋਖਮ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਦਾ ਮੁੱਖ ਹਿੱਸਾ ਹੈ. ਓਸਟੀਓਪਰੋਰਰੋਵਸਸ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਕਈ ਦਵਾਈਆਂ ਹਨ. ਵਰਤੀ ਗਈ ਦਵਾਈ ਲਾਗਤ, ਸਹੂਲਤ, ਉਪਲਬਧਤਾ ਅਤੇ ਹੋਰ ਵੇਰੀਏਬਲ ‘ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ.
ਓਰਲ ਬਿਸਫੋਫੋਨੇਟਸ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਐਲਨਡਰੋਨੇਟ (Fosamax, Fosavance) ਜਾਂ ਰਾਈਡਰੋਨੇਟ (Actonel) ਹੱਡੀਆਂ ਦੇ ਹੋਰ ਪਤਲੇ ਹੋਣ ਤੋਂ ਰੋਕਣ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹਨ. ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਬਿਸਫੋਫੋਨੇਟ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਜ਼ੋਲੇਡਰੋਨਿਕ ਐਸਿਡ (Aclasta) ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਹਰ ਸਾਲ ਇੱਕ ਵਾਰ ਨਾੜੀ ਨਿਵੇਸ਼ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ.
ਡੀਨੋਸੁਮਾਬ (Prolia) ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਇਲਾਜ ਇੱਕ ਜੀਵ-ਵਿਗਿਆਨਕ ਹੈ ਜੋ ਹੱਡੀਆਂ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਨੂੰ ਰੋਕਦਾ ਹੈ. ਇਹ ਚਮੜੀ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਟੀਕੇ ਦੁਆਰਾ ਹਰ ਸਾਲ ਦੋ ਵਾਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ.
ਮੀਨੋਪੌਜ਼ਲ ਲੱਛਣਾਂ ਅਤੇ ਓਸਟੀਓਪਰੋਰਰੋਸਿਸ ਵਾਲੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਲਈ, ਹਾਰਮੋਨ ਥੈਰੇਪੀ (ਐਸਟ੍ਰੋਜਨ/ਪ੍ਰੋਜੈਸਟਰੋਨ) ਦੀ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ. ਮੀਨੋਪੌਜ਼ ਦੇ ਨਾਲ, ਤੁਹਾਡਾ ਸਰੀਰ ਘੱਟ ਐਸਟ੍ਰੋਜਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਜੇਸਟ੍ਰੋਨ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਹੱਡੀਆਂ ਦੀ ਘਣਤਾ ਘੱਟ ਜਾਂਦੀ ਹੈ.
ਓਸਟੀਓਪਰੋਰੋਸਿਸ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਵਰਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਦਵਾਈਆਂ ਬਾਰੇ ਵਧੇਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲਈ, ਵੇਖੋ ਦਵਾਈਆਂ ਇਸ ਵੈਬਸਾਈਟ ਦਾ ਭਾਗ.